Słownik polsko-niemiecki. 2014.
zaniemówić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, zaniemówićwię, zaniemówićwi {{/stl 8}}{{stl 7}} stracić mowę, przestać mówić; zamilknąć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zaniemówić z wrażenia, ze złości, z radości. Zupełnie zaniemówić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaniemówić — dk VIa, zaniemówićwię, zaniemówićwisz, zaniemówićmów, zaniemówićwił «stracić zdolność mówienia, przestać mówić, zamilknąć» Zaniemówić ze strachu, ze zdziwienia, z radości, z oburzenia, z gniewu. Całkowicie zaniemówić … Słownik języka polskiego
język komuś kołkiem staje — Zaniemówić z powodu zdziwienie, zmieszania, strachu Eng. To be speechless because of strong feeling, surprise, confusion or fear … Słownik Polskiego slangu
język komuś kołowacieje — Zaniemówić z powodu zdziwienie, zmieszania, strachu Eng. To be speechless because of strong feeling, surprise, confusion or fear … Słownik Polskiego slangu
rozdziawić gębę — Zaniemówić z powodu zdziwienie, zmieszania, strachu Eng. To be speechless because of strong feeling, surprise, confusion or fear … Słownik Polskiego slangu
szczęka komuś opada — Zaniemówić z powodu szoku lub zdziwienia; być zaskoczonym Eng. To be speechless because of shock or surprise; to be very shocked or surprised … Słownik Polskiego slangu
zapomnieć języka w gębie — Zaniemówić z powodu zdziwienie, zmieszania, strachu Eng. To be speechless because of strong feeling, surprise, confusion or fear … Słownik Polskiego slangu
język — 1. pot. Biec, biegać, pędzić, gonić, latać, lecieć z wywieszonym językiem, posp. jęzorem, ozorem «iść, biec, biegać bardzo szybko (mimo zmęczenia), śpiesząc się, chcąc gdzieś zdążyć lub coś załatwić»: Tadzio lata z wywieszonym językiem i skupuje … Słownik frazeologiczny
emocja — ż I, DCMs. emocjacji; lm D. emocjacji (emocjacyj) «przejęcie się czymś, podniecenie, wzruszenie, wzburzenie; silne przeżycie uczuciowe, np. gniewu, strachu, radości» Gwałtowna, niespodziewana emocja. Nadmiar emocji. Przeżywać emocje konkursowe.… … Słownik języka polskiego
język — m III, D. a, N. językkiem; lm M. i 1. «narząd w jamie ustnej, składający się z elastycznych mięśni, pokryty błoną śluzową, mieszczący narządy smaku, biorący udział w ssaniu, żuciu i połykaniu pokarmów; u ludzi ponadto jeden z najważniejszych… … Słownik języka polskiego
oniemieć — dk III, oniemiećeję, oniemiećejesz, oniemiećej, oniemiećmiał, oniemiećeli, oniemiećmiały, oniemiećmiali «stać się niemym; nie móc mówić, nie móc wydobyć głosu, zaniemówić» Oniemieć z przerażenia, ze zgrozy. Oniemieć z zachwytu. Ludzie oniemieli… … Słownik języka polskiego
